Naar inhoud springen

ATP-toernooi van Boekarest

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Boekarest
Centre Court BNR Arena
Centre Court BNR Arena
Officiële naam BCR Open Romania
Stad, land Vlag van Roemenië BoekarestRoemenië
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Tour 250
(2009-2016)
ATP International Series
(1998-2008)
ATP World Series
(1993-1997)
Deelnemers 32 enkel / 16 dubbel
Ondergrond Gravel, buiten
Periode April (2012-2016)
September (1993-2011)
Jaargangen 1993 - 2016
Recordwinnaar Vlag van Frankrijk Gilles Simon (3)
Titelhouder Vlag van Spanje Fernando Verdasco
Profiel Profiel op de ATP-site
Website www.bcropenromania.ro
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De BCR Open Romania of het ATP-toernooi van Boekarest was een jaarlijks tennistoernooi voor mannen dat werd gespeeld in de Roemeense hoofdstad Boekarest als onderdeel van de ATP World Tour 250. Het toernooi werd voor het eerst georganiseerd in 1993 en werd gespeeld in september in de BNR Arena. Het toernooi werd gespeeld op gravel. De laatste editie van het toernooi vond plaats in 2016.

In 1993 kocht de Roemeense zakenman en oud-tennisser Ion Țiriac de licentie over van het ATP-toernooi van Keulen. Hij verhuurde de licentie vervolgens aan het toernooi van Boekarest. Het toernooi vond plaats in de maand september na de US Open.

Vanaf 2007 was het toernooi van Boekarest nog het enige graveltoernooi in september na de US Open. Vanaf de editie van 2012 verplaatste de ATP het toernooi naar het gravelseizoen in april. Dit was ook de nadrukkelijke wens van de organsiatie.[1]

In 2016 vond de laatste editie van het toernooi plaats, Ion Țiriac ging zijn licentie namelijk verhuren aan het Boedapest. De locatie in Boekarest was niet meer profniveau waardig, waardoor Țiriac op zoek ging naar een andere locatie in Oost-Europa. Tijdens de editie van 2016 was het center court zelfs gesloten vanwege veiligheidsredenen en moest het toernooi op de 2e hoofdbaan worden afgewerkt. Țiriac wilde in Boekarest een nieuw tennisstadion bouwen, maar dat werd hem door de Roemeense politiek verboden.[2][3][4][5][6]

Jaar Kampioen Verliezend finalist Score in de finale
2016 Vlag van Spanje Fernando Verdasco Vlag van Frankrijk Lucas Pouille 6-3, 6-2
2015 Vlag van Spanje Guillermo García López Vlag van Tsjechië Jiří Veselý 7-6(5), 7-6(11)
2014 Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov Vlag van Tsjechië Lukáš Rosol 7-6(2), 6-1
2013 Vlag van Tsjechië Lukáš Rosol Vlag van Spanje Guillermo García López 6-3, 6-2
2012 Vlag van Frankrijk Gilles Simon Vlag van Italië Fabio Fognini 6-4, 6-3
2011 Vlag van Duitsland Florian Mayer Vlag van Spanje Pablo Andújar 6-3, 6-1
2010 Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela Vlag van Spanje Pablo Andújar 7-5, 6-1
2009 Vlag van Spanje Albert Montañés Vlag van Argentinië Juan Mónaco 7-6(2) 7-6(6)
2008 Vlag van Frankrijk Gilles Simon Vlag van Spanje Carlos Moyà 6-3, 6-4
2007 Vlag van Frankrijk Gilles Simon Vlag van Roemenië Victor Hănescu 4-6, 6-3, 6-2
2006 Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer Vlag van Italië Filippo Volandri 6-1, 7-5
2005 Vlag van Frankrijk Florent Serra Vlag van Rusland Igor Andrejev 6-3, 6-4
2004 Vlag van Argentinië José Acasuso Vlag van Rusland Igor Andrejev 6-3, 6-0
2003 Vlag van Spanje David Sanchez Vlag van Chili Nicolás Massú 6-2, 6-2
2002 Vlag van Spanje David Ferrer Vlag van Argentinië José Acasuso 6-3, 6-2
2001 Vlag van Marokko Younes El Aynaoui Vlag van Spanje Albert Montañés 7-6, 7-6
2000 Vlag van Spanje Juan Balcells Vlag van Duitsland Markus Hantschk 6-3, 3-6, 7-6
1999 Vlag van Spanje Alberto Martín Vlag van Marokko Karim Alami 6-3, 6-2
1998 Vlag van Spanje Francisco Clavet Vlag van Frankrijk Arnaud Di Pasquale 6-4, 2-6, 7-5
1997 Vlag van Australië Richard Fromberg Vlag van Italië Andrea Gaudenzi 6-1, 7-6
1996 Vlag van Spanje Alberto Berasategui Vlag van Spanje Carlos Moyà 6-1, 7-6
1995 Vlag van Oostenrijk Thomas Muster Vlag van Oostenrijk Gilbert Schaller 6-3, 6-4
1994 Vlag van Argentinië Franco Davín Vlag van Kroatië Goran Ivanišević 6-2, 6-4
1993 Vlag van Kroatië Goran Ivanišević Vlag van Rusland Andrej Tsjerkasov 6-2, 7-6
Jaar Kampioenen Verliezend finalisten Score in de finale
2016 Vlag van Roemenië Florin Mergea
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Vlag van Australië Chris Guccione
Vlag van Brazilië André Sá
7-5, 6-4
2015 Vlag van Roemenië Marius Copil
Vlag van Roemenië Adrian Ungur
Vlag van Verenigde Staten Nicholas Monroe
Vlag van Nieuw-Zeeland Artem Sitak
3-6, 7-5, [17-15]
2014 Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski
6-4, 6-4
2013 Vlag van Wit-Rusland Maks Mirni
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Vlag van Tsjechië Lukáš Dlouhý
Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
4-6, 6-4, [10-6]
2012 Vlag van Zweden Robert Lindstedt
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Vlag van Frankrijk Jérémy Chardy
Vlag van Polen Łukasz Kubot
7-6(2), 6-3
2011 Vlag van Italië Daniele Bracciali
Vlag van Italië Potito Starace
Vlag van Oostenrijk Julian Knowle
Vlag van Spanje David Marrero
3-6, 6-4, [10-8]
2010 Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela
Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Santiago Ventura
6-2, 5-7, [13-11]
2009 Vlag van Tsjechië František Čermák
Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
Vlag van Zweden Johan Brunström
Vlag van Nederlandse Antillen (1986-2010) Jean-Julien Rojer
6-2, 6-4
2008 Vlag van Frankrijk Nicolas Devilder
Vlag van Frankrijk Paul-Henri Mathieu
Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski
7-6(4), 6-7(9), [22-20]
2007 Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
Vlag van Argentinië Martín García
Vlag van Argentinië Sebastián Prieto
7-6(2), 7-6(8)
2006 Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski
Vlag van Argentinië Martín García
Vlag van Peru Luis Horna
6-7(5), 7-6(5), [10-8]
2005 Vlag van Argentinië José Acasuso
Vlag van Argentinië Sebastián Prieto
Vlag van Roemenië Victor Hănescu
Vlag van Roemenië Andrei Pavel
6-3, 4-6, 6-3
2004 Vlag van Argentinië Lucas Arnold Ker
Vlag van Argentinië Mariano Hood
Vlag van Argentinië José Acasuso
Vlag van Spanje Óscar Hernández
7-6(5), 6-1
2003 Vlag van Duitsland Karsten Braasch
Vlag van Armenië Sargis Sargsian
Vlag van Zweden Simon Aspelin
Vlag van Zuid-Afrika Jeff Coetzee
7-6(7), 6-2
2002 Vlag van Duitsland Jens Knippschild
Vlag van Zweden Peter Nyborg
Vlag van Spanje Emilio Benfele Alvarez
Vlag van Argentinië Andrés Schneiter
6-3, 6-3
2001 Vlag van Noord-Macedonië Aleksandar Kitinov
Vlag van Zweden Johan Landsberg
Vlag van Argentinië Pablo Albano
Vlag van Duitsland Marc-Kevin Goellner
6-4, 6-7(5), [10-6]
2000 Vlag van Spanje Alberto Martín
Vlag van Israël Eyal Ran
Vlag van Verenigde Staten Devin Bowen
Vlag van Argentinië Mariano Hood
7-6(4), 6-1
1999 Vlag van Argentinië Lucas Arnold Ker
Vlag van Argentinië Martín García
Vlag van Duitsland Marc-Kevin Goellner
Vlag van Verenigde Staten Francisco Montana
6-3, 2-6, 6-3
1998 Vlag van Roemenië Andrei Pavel
Vlag van Roemenië Gabriel Trifu
Vlag van Roemenië George Cosac
Vlag van Roemenië Dinu Pescariu
7-6, 7-6
1997 Vlag van Spanje Luis Lepez
Vlag van Spanje Javier Sánchez
Vlag van Nederland Hendrik Jan Davids
Vlag van Argentinië Daniel Orsanic
7-5, 7-5
1996 Vlag van Zweden David Ekerot
Vlag van Verenigde Staten Jeff Tarango
Vlag van Zuid-Afrika David Adams
Vlag van Nederland Menno Oosting
7-6, 7-6
1995 Vlag van Verenigde Staten Mark Keil
Vlag van Verenigde Staten Jeff Tarango
Vlag van Tsjechië Cyril Suk
Vlag van Tsjechië Daniel Vacek
6-4, 7-6
1994 Vlag van Australië Wayne Arthurs
Vlag van Australië Simon Youl
Vlag van Spanje Jordi Arrese
Vlag van Spanje José Antonio Conde
6-4, 6-4
1993 Vlag van Nederland Menno Oosting
Vlag van België Libor Pimek
Vlag van Roemenië George Cosac
Vlag van Roemenië Ciprian Porumb
7-6, 7-6
Zie de categorie Romanian Open van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.