Eddie Murphy

Eddie Murphy

Eddie Murphy na pokazie filmu Shrek Forever podczas Tribeca Film Festival (2010)
Imię i nazwisko	Edward Regan Murphy
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1961 Nowy Jork
Zawód	aktor filmowy i głosowy, komik, producent, reżyser, wokalista
Współmałżonek	Nicole Murphy (1993–2006; rozwód) Tracey Edmonds (2008; bez mocy prawnej)
Lata aktywności	od 1980
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Eddie Murphy, właśc. Edward Regan Murphy (ur. 3 kwietnia 1961 w Nowym Jorku) – amerykański aktor filmowy i głosowy, reżyser, producent, komik i wokalista. Według witryny Box Office Mojo, szósty najbardziej dochodowy aktor w historii kina^[1][2]. W latach 1980–1984 był stałym członkiem obsady Saturday Night Live i pracował jako komik stand-upowy.

Otrzymał kilka nominacji do Złotych Globów; dla najlepszego debiutującego aktora za występ w 48 godzin oraz dla najlepszego aktora w musicalu lub komedii za role w filmach: Gliniarz z Beverly Hills, Nieoczekiwana zmiana miejsc i Gruby i chudszy. W 2007 roku zdobył Złoty Glob w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy za rolę wokalisty soulowego Jamesa „Thundera” Early’ego w Dreamgirls^[3]. Za tę samą kreację, w tej samej kategorii, nominowany był również do Oscara. Został umieszczony na 10. miejscu listy najlepszych komików stand-upowych wszech czasów według Comedy Central^[4].

W kilku filmach zagrał jednocześnie kilka ról, m.in. w filmach Książę w Nowym Jorku, Gruby i chudszy oraz Norbit. Użyczył głosu w produkcjach, takich jak Blokersi, Mulan i seria filmów Shrek.

W 2007 roku stał się członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej^[5][6].

Murphy urodził się w nowojorskim Brooklynie^[7]. Jego matka, Lilian, była operatorką telefonu, zaś ojciec, Charles Edward Murphy, był policjantem oraz amatorskim aktorem i komikiem^[8][9][10]. Eddie, wraz z bratem Charliem, wychowywany był przez swoją matkę oraz ojczyma, brygadzistę w fabryce lodów, w Roosevelt, w stanie Nowy Jork^[10]. W wieku 15 lat Murphy zaczął pisać oraz wystawiać własne rutyny, które były inspirowane twórczością Billa Cosby’ego i Richarda Pryora^[10].

Dawał stand-upowe występy w Bay Area Comedy Club, w tym samym obiekcie, gdzie zaczynali Robin Williams i Whoopi Goldberg. Jego wczesne skecze dotyczyły różnych grup ludzi, m.in. Afroamerykanów, Amerykanów o włoskim pochodzeniu, gejów i ludzi otyłych. Występy inspirowane były twórczością Richarda Pryora, którego aktor wymienia jako inspirację, dzięki której zainteresował się komedią^[10]. Jednakże sam Pryor przyznał w swojej autobiografii Pryor Convictions, że niekiedy skecze Murphy’ego wydawały mu się przesadnie nieczułe. Murphy przeprosił później za swoje skecze o gejach oraz HIV, które wydały mu się z czasem zbyt negatywne.

Występy stand-upowe Murphy’ego, Delirious oraz Raw, zostały nagrane i wydane na DVD/VHS.

Zdobył rozgłos dzięki występom w Saturday Night Live; był wymieniany jako jeden z aktorów, który pomógł zrewitalizować program po gwałtownym spadku popularności na początku lat 80^[11].

W 1982 roku zadebiutował na dużym ekranie w filmie 48 godzin u boku Nicka Nolte^[10]. Obraz okazał się komercyjnym sukcesem, w odpowiedzi na co Nolte został zaproszony do poprowadzenia świątecznego odcinka Saturday Night Live. Jednak ze względu na chorobę jego miejsce zajął Murphy. Tym samym stał się jedynym prowadzącym, który jednocześnie pozostawał regularnym członkiem obsady programu. Aktor rozpoczął tenże odcinek słowami: „Na żywo z Nowego Jorku, to Eddie Murphy Show!”. W 1983 roku wystąpił w Nieoczekiwanej zmianie miejsc, gdzie partnerował mu inny wychowanek Saturday Night Live, Dan Aykroyd^[10]. Film, wyreżyserowany przez Johna Landisa (który później nakręcił inne obrazy z udziałem Murphy’ego – Książę w Nowym Jorku oraz Gliniarz z Beverly Hills III), okazał się większym sukcesem kasowym od 48 godzin. Rok później Murphy wcielił się w główną rolę w obrazie Gliniarz z Beverly Hills, mimo że początkowo to Sylvester Stallone miał zagrać tę postać^[10]. Gliniarz z Beverly Hills zarobił ponad 315 milionów dolarów na całym świecie i zajmuje 39. miejsce na liście najbardziej dochodowych filmów na terenie Stanów Zjednoczonych (3. w zestawieniu z kategorią „R”), z 234 milionami dolarów^[12].

W 1984 roku wystąpił również w filmie Najlepszą obroną jest atak; aktor, którego udział wymieniany był jako gościnny, został dodany do obrazu po nakręceniu oryginalnej wersji, która jednak nie przypadła do gustu widzów. Najlepszą obroną jest atak okazał się finansowym i krytycznym rozczarowaniem. Prowadząc jeden z odcinków Saturday Night Live, Murphy nazwał go „najgorszym filmem w historii wszystkiego”. W tym samym okresie spekulowano, że aktor wystąpi w filmie Ghostbusters; w napisaną z myślą o nim rolę wcielił się jednakże Ernie Hudson. Poza tym Murphy’emu zaproponowano udział w Star Trek IV: Powrót na Ziemię; po jego odmowie, rola, napisana na nowo, powędrowała do Catherine Hicks.

W 1986 roku zagrał w komedii Złote dziecko^[10]. W założeniach Złote dziecko miał być filmem przygodowym z Melem Gibsonem w roli głównej. Jednak kiedy Gibson odrzucił propozycję, ofertę otrzymał Eddie. Następnie scenariusz został napisany na nowo, włączając do starej wersji elementy komediowe. Mimo że obraz był komercyjnym sukcesem, nie otrzymał tak dobrych recenzji od krytyków, jak 48 godzin, Nieoczekiwana zmiana miejsc i Gliniarz z Beverly Hills. W 1987 roku kontynuował rolę Axela Foleya w Gliniarzu z Beverly Hills II. Film odniósł równie duży sukces, co pierwsza część, zarabiając niemal 300 milionów dolarów^[13]. Producenci obrazu, zachęceni jego popularnością, pragnęli stworzyć serial telewizyjny oparty na filmie. Propozycję tę odrzucił jednak Murphy, wyrażając jednocześnie zainteresowanie udziałem w kolejnej odsłonie Gliniarza z Beverly Hills.

Był jednym z ostatnich aktorów filmowych, którzy podpisali kontrakty na wyłączność z jednym studiem. W jego przypadku było to Paramount Pictures, które wydało wszystkie filmy z początków kariery Murphy’ego.

Jest również wokalistą i muzykiem, który miał znaczny wkład w twórczość The Bus Boys. Jako artysta solowy, wydał dwa popularne single: „Party All the Time” oraz „Put Your Mouth on Me”. Jego początki muzyczne sięgają jednak debiutu w roli komika; właśnie wtedy Murphy stworzył piosenki „Boogie in Your Butt” i „Enough is Enough” – parodię utworu „No More Tears (Enough Is Enough)” Barbry Streisand oraz Donny Summer z 1979 roku. Obie wokalistki pojawiły się gościnnie na debiutanckim albumie komediowym Murphy’ego, wydanym w 1982 roku. Trzy lata później miał premierę jego kolejny album, How Could It Be, z którego pochodził jeden z najpopularniejszych singli artysty, „Party All the Time”. W 2004 roku piosenka ta umieszczona została na 7. miejscu listy 50 najgorszych utworów wszech czasów według VH1 oraz magazynu Blender^[14]. W 2006 roku sampli „Party All the Time” użył w swoim singlu „PATT (Party All the Time)” wokalista Sharam.

Na początku lat 90. nagrał płytę Love's Alright. Jednym z pochodzących z niej singli był „Whatzupwitu”, nagrany z udziałem Michaela Jacksona. W 1992 roku Murphy wystąpił w wideoklipie do „Remember the Time” Jacksona.

W filmie Książę w Nowym Jorku imitował Jackiego Wilsona, śpiewając „To Be Loved”. Jednocześnie musiał użyć specjalnego akcentu, którym operował grany przez niego charakter.

W późniejszych latach nagrał kilka piosenek na ścieżkę dźwiękową serii Shrek. W finałowej scenie pierwszego filmu śpiewał cover „I'm a Believer”; natomiast w Shrek 2 wykonywał w duecie z Antonio Banderasem hit Ricky’ego Martina, „Livin’ la Vida Loca”.

Harris Haith, przyjaciel Murphy’ego z dzieciństwa, napisał w książce Growing Up Laughing With Eddie, że na długo nim Murphy stworzył scenariusz do filmu Książę w Nowym Jorku, Art Buchwald zgłosił się do Paramount Pictures z pomysłem na podobny obraz. Jego materiał został odrzucony, ale studio zachowało informacje o projekcie. Przedstawicielom spodobała się koncepcja, ale nie chcieli płacić Buchwaldowi, dlatego zdecydowali o przechowaniu planów na przyszłość. Kilka lat później, Paramount zaprezentowało pomysł na Księcia w Nowym Jorku Murphy’emu, podpisując z nim kontrakt. W 1988 roku Buchwald pozwał Murphy’ego i Paramount Pictures, ale sąd orzekł, że studio nie złamało prawa, gdyż w legalny sposób pozyskało materiał^[15].

Od 1989 roku do połowy lat 90. oraz ponownie na początku lat 10 XXI w., wyniki filmów Murphy’ego w box office’ach były w większości rozczarowujące. Przykład stanowi Gliniarz z Beverly Hills III (1994), którego dochód, mimo że zarobił 120 milionów dolarów, był o ponad połowę mniejszy niż obu wcześniejszych części^[16]. Jednakże nawet w tych okresach kilka obrazów z udziałem Murphy’ego odniosło sukces, a wśród nich były: Fałszywy senator, Bumerang, Następne 48 godzin i Wampir w Brooklynie^[10]. Sam aktor w 1991 był piątym najlepiej opłacanym aktorem na świecie (z honorarium w wysokości 7 mln dol.)^[17].

W tym samym okresie został skrytykowany przez reżysera Spike’a Lee za niedostateczne wykorzystywanie swojej pozycji w show-biznesie do promowania czarnoskórych aktorów, mimo że w filmach Murphy’ego (zwłaszcza tych, których był producentem) często Afroamerykanie stanowili większość obsady (Książę w Nowym Jorku, Noce Harlemu, Bumerang, Wampir w Brooklynie, Życie).

Mimo że komercyjny sukces Murphy’ego został zapoczątkowany w Saturday Night Live, aktor nigdy nie brał udziału w spotkaniach obsady lub rocznicowych wydaniach. Murphy nie miał również wkładu w tworzenie Live From New York: An Uncensored History of Saturday Night Live (2002), retrospekcyjnej książki o historii programu autorstwa Toma Shalesa i Jamesa Andrew Millera.

Wyniki Murphy’ego w box office’ach zaczęły się poprawiać w 1996 roku, począwszy od filmu Gruby i chudszy. Jego sukces kontynuowały kolejne obrazy familijne, a wśród nich: Mulan, Dr Dolittle i jego kontynuacja, seria Shrek, Małolaty u taty oraz Nawiedzony dwór, a także Gruby i chudszy 2: Rodzina Klumpów. Z drugiej strony, większość filmów dla dorosłej publiczności nie była aż tak popularna; Gliniarz z metropolii, Ja, szpieg oraz Showtime zarobiły poniżej 40 milionów dolarów na terenie Stanów Zjednoczonych, w przypadku Cudotwórcy było to tylko 12 milionów dolarów, a Pluto Nash był jednym z największych finansowych niepowodzeń w historii, przynosząc dochód w wysokości 7 milionów dolarów, przy 110 milionach dolarów budżetu^[2][18]. Wyjątkiem wśród obrazów dla szerokiej audiencji był jedynie dobrze przyjęty przez krytyków Bowfinger^[19].

W 2006 roku wystąpił w filmowej adaptacji broadwayowskiego musicalu Dreamgirls, w której wcielił się w postać soulowego wokalisty Jamesa „Thundera” Early’ego. Za swoją kreację Murphy otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego, a także Nagrodę Gildii Aktorów Filmowych oraz wyróżnienie Broadcast Film Critics Association w tej samej kategorii. Za tę samą rolę, w tej samej kategorii Murphy nominowany był również do Oscara w 2007 roku^[20]. Dreamgirls był pierwszym filmem dystybuowanym przez Paramount Pictures, w którym zagrał Murphy od czasu Wampira w Brooklynie w 1995 roku. Od tego czasu Paramount dystrybuowało również inne obrazy z jego udziałem: Norbita, Shreka Trzeciego, Mów mi Dave oraz Wyobraź sobie.

W 2011 roku zagrał u boku Bena Stillera w komedii kryminalnej Tower Heist^[10][21]. W niedalekiej przyszłości planowane jest rozpoczęcie prac na planie Gliniarza z Beverly Hills IV.

Murphy pozostawał w długoletnim związku z Nicole Mitchell, którą poznał na gali NAACP Image Awards w 1988 roku. Para spotykała się przez półtora roku, po czym 18 marca 1993 roku wzięła ślub w nowojorskim The Plaza Hotel^[22]. Murphy i Mitchell mają razem piątkę dzieci: Bria L. Murphy (urodzona 18 listopada 1989), Myles Mitchell (ur. 7 listopada 1992), Shayne Audra (ur. 10 października 1994), Zola Ivy (ur. 24 grudnia 1999) i Bella Zahra (ur. 29 stycznia 2002). W sierpniu 2005 roku Mitchell złożyła pozew o rozwód, wynikający z „różnic nie do pogodzenia”. Rozwód został sfinalizowany 17 kwietnia 2006 roku^[23].

W maju 1997 roku Murphy został zatrzymany przez policję, kiedy jechał samochodem wraz z prostytutką-transwestytą, na krótko przed premierą filmu Cudotwórca^[24][25]. Sytuacja została szeroko nagłośniona i przyczyniła się do problemów z relacjami publicznymi, mimo że sam aktor twierdził, iż nic go nie łączyło z transwestytą^[26].

Murphy mieszka obecnie w Long Island, w Nowym Jorku^[27].

Po rozwodzie z Mitchell, Murphy spotykał się z byłą członkinią Spice Girls, Melanie Brown, która zaszła z nim w ciążę. Jednak aktor, pytany o tę sytuację w grudniu 2006 roku, powiedział: „Nie wiem, czyje to dziecko, dopóki nie poznam wyników badań na ojcostwo.”^[28] Brown urodziła dziewczynkę, Angel Iris Murphy, w dniu 46. urodzin Murphy’ego, 3 kwietnia 2007 roku. W wydaniu magazynu People z 22 czerwca, reprezentanci wokalistki ogłosili, że test DNA potwierdził, że Murphy jest ojcem dziecka^[29]. W jednym z wywiadów, Brown przyznała, że aktor nie utrzymuje kontaktów z Angel^[30].

Murphy wymienił przysięgę małżeńską z producentką filmową Tracey Edmonds, byłą żoną Kenny’ego „Babyface’a” Edmondsa, podczas prywatnej ceremonii na wyspie Bora-Bora, 1 stycznia 2008 roku^[31]. 16 stycznia okazało się, że nie był to ślub o mocy prawnej, a dwójka zdecydowała się zrezygnować z legalizacji związku, pozostając przyjaciółmi^[32].

W 2012 zaczął spotykać się z modelką Paige Butcher^[33]. Mają dwoje dzieci: córkę Izzy (ur. 3 maja 2016)^[34] oraz syna Maxa (ur. listopad 2018)^[35]. Zaręczyli się we wrześniu 2018^[36].

Film
Rok	Film	Rola	Informacje
1982	48 godzin	Reggie Hammond
1983	Nieoczekiwana zmiana miejsc	Billy Ray Valentine
1983	Eddie Murphy Delirious	on sam	producent
1984	Najlepszą obroną jest atak	Lieutenant T.M. Landry
	Gliniarz z Beverly Hills	Axel Foley
1986	Złote dziecko	Chandler Jarrell
1987	Gliniarz z Beverly Hills II	Axel Foley
	Eddie Murphy Raw	on sam	producent
1988	Książę w Nowym Jorku	Prince Akeem/Clarence/Randy Watson/Saul
1989	Noce Harlemu	Quick (Vernest Brown)	reżyser i producent
1990	Następne 48 godzin	Reggie Hammond
1992	Bumerang	Marcus Graham
	Fałszywy senator	Thomas Jefferson Johnson
1994	Gliniarz z Beverly Hills III	Axel Foley
1995	Wampir w Brooklynie	Maximillian/Preacher Pauly/Guido	producent
1996	Gruby i chudszy	profesor Sherman Klump/Buddy Love/ Lance Perkins/Cletus ‘Papa’ Klump/ Anna Pearl ‘Mama’ Jensen Klump/ Ida Mae ‘Granny’ Jensen/Ernie Klump Sr.	producent
1997	Gliniarz z metropolii	inspektor Scott Roper
1998	Mulan	Mushu	głos
	Dr Dolittle	dr John Dolittle
	Cudotwórca	G
1999	Życie	Rayford „Ray” Gibson	producent
	Bowfinger	Kit Ramsey/Jeffernson ‘Jiff’ Ramsey
2000	Gruby i chudszy 2: Rodzina Klumpów	profesor Sherman Klump/Buddy Love/ Lance Perkins/Cletus ‘Papa’ Klump/ Anna Pearl ‘Mama’ Jensen Klump/ Ida Mae ‘Granny’ Jensen/Ernie Klump	producent
2001	Shrek	Osioł	głos
	Dr Dolittle 2	doktor John Dolittle
2002	Showtime	oficer Trey Sellers
	Pluto Nash	Pluto Nash
	Ja, szpieg	Kelly Robinson
2003	Małolaty u taty	Charles „Charlie” Hinton
	Nawiedzony dwór	Jim Evers
2004	Shrek 2	Osioł	głos
2006	Dreamgirls	James „Thunder” Early
2007	Norbit	Norbit Rice/Rasputia Latimore-Rice/Wong	producent
	Shrek Trzeci	Osioł	głos
2008	Mów mi Dave	Dave, kapitan
2009	Wyobraź sobie	Evan Danielson
2010	Shrek Forever	Osioł	głos
2011	Tower Heist: Zemsta cieciów	Leo „Slide” Dalphael
2012	Tysiąc słów	Jack McCall
2016	Mr. Church	Henry Joseph Church
2019	Nazywam się Dolemite	Rudy Ray Moore	producent
2021	Książę w Nowym Jorku 2	Prince Akeem Joffer/Clarence/Randy Watson/ Saul	producent
2023	My i wy	Akbar
2024	Gliniarz z Beverly Hills: Axel F	Axel Foley

Telewizja
Rok	Tytuł	Rola	Informacje
1980–1984	Saturday Night Live	różne role
1983	Eddie Murphy Delirious
1987	Eddie Murphy Raw
1989	What's Alan Watching?
1993	Dangerous: The Short Films	starożytny egipski faraon	wideoklip do „Remember the Time”
1999–2001	Blokersi	Thurgood Stubbs	głos
2007	Pada Shrek	Osioł	głos
2010	Donkey’s Caroling Christmas-tacular	Osioł	głos

Albumy studyjne
Rok	Tytuł	Informacje
1982	Eddie Murphy	komedia, USA: 52.
1983	Comedian	komedia, USA: 35.
1985	How Could It Be	muzyka, USA: 26.
1989	So Happy	muzyka, USA: 70.
1993	Love's Alright	muzyka

Albumy kompilacyjne
Rok	Tytuł	Informacje
1997	Greatest Comedy Hits	komedia
1998	All I Fuckin' Know	komedia

Ścieżki dźwiękowe
Rok	Film	Informacje
1986	Gliniarz z Beverly Hills
2006	Dreamgirls	z Beyoncé Knowles, Jermaine’em Bollingem, Jennifer Hudson, Keithem Robinsonem i Sharon Leal

Rok	Singel	Wytwórnia	Informacje
1982	„Boogie in Your Butt/No More Tears”	Columbia Records	komedia/muzyka
1985	„Party All the Time”		muzyka, USA: 2., UK: 87.
	„How Could It Be” (oraz Crystal Blake)		muzyka
1989	„Put Your Mouth on Me”		muzyka, USA: 27.
	„Til the Money’s Gone”		muzyka
1993	„I Was a King”	Motown Records	muzyka, UK: 64.
	„Whatzupwitu” (oraz Michael Jackson)		muzyka
	„Desdemona”		muzyka
2013	„Red Light” (oraz Snoop Lion)	EM Productions/Stampede Records	muzyka
	„Promise (You Won’t Break My Heart)”		muzyka
2014	„Temporary”	Universal Music Group	muzyka
2015	„Oh Jah Jah”	VP Records	muzyka

Nagroda	Rok	Kategoria	Praca	Rezultat
Oscar	2007	Najlepszy aktor drugoplanowy	Dreamgirls	Nominacja
Annie Awards	1999	Najlepszy aktor głosowy w animacji telewizyjnej	Blokersi	Nominacja
	2001	Najlepszy aktor głosowy w animacji telewizyjnej	Shrek	Wygrana
	2008	Najlepszy aktor głosowy w animacji telewizyjnej	Pada Shrek	Nominacja
BAFTA Awards	2002	Najlepszy aktor drugoplanowy	Shrek	Nominacja
Black Reel Awards	2000	Najlepszy aktor	Bowfinger	Nominacja
	2002	Najlepszy aktor drugoplanowy	Shrek	Nominacja
	2007		Dreamgirls	Nominacja
Broadcast Film Critics Association Awards	2007		Dreamgirls	Wygrana
Central Ohio Film Critics Association	2007		Dreamgirls	Wygrana
Chicago Film Critics Association Awards	2007		Dreamgirls	Nominacja
Emmy Awards	1983	Najlepszy aktor w komediowej lub muzycznej produkcji	Saturday Night Live	Nominacja
	1984	Najlepszy aktor w komediowej lub muzycznej produkcji	Saturday Night Live	Nominacja
		Najlepszy scenariusz w komediowej lub muzycznej produkcji	Saturday Night Live	Nominacja
	1999	Najlepszy występ w programie animowanym	Blokersi „He’s Gotta Have It”	Nominacja
	2020	Najlepszy gościnny występ w serialu komediowym	Saturday Night Live[37]	Wygrana
Złoty Glob	1983	Najlepszy nowy aktor	48 godzin	Nominacja
	1984	Najlepszy aktor w musicalu lub komedii	Nieoczekiwana zmiana miejsc	Nominacja
	1997		Gruby i chudszy	Nominacja
	1985		Gliniarz z Beverly Hills	Nominacja
	2007	Najlepszy aktor drugoplanowy	Dreamgirls	Wygrana
	2020	Najlepszy aktor w komedii lub musicalu	Nazywam się Dolemite[37]	Nominacja
NAACP Image Awards	1997	Najlepszy aktor	Gruby i chudszy	Nominacja
	2007	Najlepszy aktor drugoplanowy	Dreamgirls	Nominacja
National Society of Film Critics Awards	1997		Gruby i chudszy	Nominacja
Online Film Critics Society Awards	2007		Dreamgirls	Nominacja
Nagroda Satelita	1996	Najlepszy aktor w musicalu lub komedii	Gruby i chudszy	Nominacja
	2001		Gruby i chudszy 2: Rodzina Klumpów	Nominacja
Saturn	1997	Najlepszy aktor	Gruby i chudszy	Wygrana
	2002	Najlepszy aktor drugoplanowy	Shrek	Nominacja
Nagroda Gildii Aktorów Filmowych	2007	Najlepszy aktor drugoplanowy	Dreamgirls	Wygrana
		Najlepsza obsada		Nominacja
Nickelodeon Kids’ Choice Awards	1988	Najlepszy Aktor Filmowy		Wygrana
Złote Maliny	1990	Najgorszy scenariusz	Noce Harlemu (1989)	Wygrana
		Najgorszy reżyser	Noce Harlemu (1989)	Nominacja
	2003	Najgorsza ekranowa para / duet filmowy	Showtime (2002)	Nominacja
		Najgorszy aktor	Showtime, Pluto Nash (2002), Ja, szpieg (2002)	Nominacja
	2008	Najgorszy scenariusz	Norbit (2007)	Nominacja
		Najgorsza ekranowa para / duet filmowy		Nominacja
		Najgorszy aktor		Wygrana
		Najgorsza aktorka drugoplanowa		Wygrana
		Najgorszy aktor drugoplanowy		Wygrana
	2009	Najgorszy aktor	Mów mi Dave (2008)	Nominacja
		Najgorsza ekranowa para / duet filmowy		Nominacja
	2010	Najgorszy aktor	Wyobraź sobie (2009)	Nominacja
	2013	Najgorszy aktor	Tysiąc słów (2012)	Nominacja
	2020	Nagroda Odkupienia	Nazywam się Dolemite (2019)[37]	Wygrana

• Eddie Murphy w bazie IMDb (ang.)
• Eddie Murphy w bazie Filmweb