Amerykański poeta, nowelista, krytyk literacki, także redaktor. Jego ojciec opuścił rodzinę w 1810 r., matka niedługo potem zmarła na gruźlicę. Mały Poe trafił wówczas do rodziny zastępczej Johna Allana, zamożnego handlowca z Richmond. W 1826 r. podjął roczne studia językowe na Uniwersytecie Virginia. Uzależnił się jednak od hazardu i musiał przerwać naukę. Z tego powodu popadł w konflikt z ojczymem i zaciągnął się w szeregi armii Stanów Zjednoczonych. Później wstąpił do akademii wojskowej w West Point. W 1831 r. dzięki finansowemu wsparciu zaprzyjaźnionych kadetów wydał trzytomowy zbiór poezji „Poems”. Po odejściu z wojska zaczął myśleć poważnie o karierze pisarskiej. W 2. połowie lat 30. XIX w. pracował w redakcjach pism „Southern Literary Messenger”, „Graham’s Magazine”, „Burton’s Gentleman’s Magazine” oraz „Broadway Journal”. Publikował liczne artykuły, recenzje i utwory epickie, m.in. „Przygody Artura Gordona Pyma” (jedyna ukończona powieść pisarza wydana w 1838 r.), „Opowieści groteskowo-arabeskowe” (1839). Zmarł w wieku 40 lat na skutek skrajnego wyniszczenia organizmu chorobą alkoholową.
W twórczości Poe dominowały wątki fantastyki i psychologizmu, prekursorskiego wobec późniejszej psychoanalizy. Pisarz zapoczątkował gatunek noweli kryminalnej i stworzył pierwszą w literaturze postać detektywa C. Aguste’a Dupina. Jego najpopularniejsze opowiadania to „Maska Czerwonego Moru”, „Zagłada domu Usherów”, „Zabójstwo przy rue Morgue”, „Studnia i wahadło”, a tomy poezji – „Kruk” i „Annabel Lee”.